Balkanlar, Anadolu, Arap Yarimadasi ve Kuzey
Afrika’ da genis topraklari imparatorluklarina
dahil eden Osmanlilar, bu bölgelerde, tekamüllerinin
farkli evrelerini yasamakta olan, farkli ekonomik
sistemlere ve farkli kültürlere sahip toplumlarla
karsilastilar. Bu toplumlarin imparatorlugun bünyesine
dahil edilmesi meselesi, teorik ve pratik merkezilesme
arasinda bir denge kurulmasini, diger bil’ ifade ile, merkezi
otoritenin tesisini saglarken, mahalli sartlara da
uyum saglayacak bil’ sistemin olusturulmasini gerekli
kiliyordu. Zit yönde çalisan bu iki faktör, merkezi otorite
ve mahalli sartlar arasinda denge kurulmasi neticesinde,
imparatorlukta, birkaç tür eyalet idare sekli ve birkaç
tür sosyo-ekonomik hayat tarzi ortaya çikti. Imparatorlugun
topraklarinin büyük bir kisminda (Balkanlar,
Anadolu, Kuzey Suriye ve kismi olarak Irak’ta) uygulanan
timar sistemi, bu idare tarzlarinin en yaygin olanidir
ve sisteminin uygulandigi yerler, tipik Osmanli eyaletini
temsil etmektedir.

Kaynak: yunus.hacettepe(.edu.tr)